Zaglądanie do okien pojawiło się już we wcześniejszych projektach Grzegorza Klatki. W latach 2007-2008 zrealizował on cykl fotograficzny „By the Way”. Trochę przy okazji pracy fotoreportera dla czeskiego dziennika filmował w Pradze ludzi uwięzionych podczas korków, zamkniętych w kabinach swoich samochodów.
Zmianę tę widać w każdym aspekcie funkcjonowania muzeów: w atmosferze, skali działania, w charakterze i liczbie wydarzeń, w naturze i liczbie publiczności, w roli, jaką muzeum odgrywa w kodyfikowaniu lub czasem dekonstrukcji idei, w wyobrażeniu, czym jest sztuka. Muzeum zmieniło się tak bardzo, że nie jest już tą samą instytucją, którą było za czasów mojej młodości. Najważniejszą zmianą w tych instytucjach jest podniesienie zmiany do statusu zasady rządzącej.
Dane nam struktury są horyzontem ludzkiego działania i tylko w nich możemy w pełni realizować naszą kreatywność. Bycie poza danymi nam strukturami oznacza bycie w oderwaniu od rzeczywistości. Do tej rzeczywistości należy wyobraźnia, fantazja, odkrywanie rzeczy niesłychanych i takich, o których nawet nie marzyliśmy. Bóg nam je dał, a wyobraźnia nie jest poza strukturami stworzenia.
Sztuka jest w powszechnym rozumieniu obszarem transgresji, badania granic konwencji, jej naturą jest więc permanentne przekraczanie granic na wszystkich możliwych polach. Sztuka nie jest domeną wolną od reguł, a zasady wolności wypowiedzi pozostają w mocy także w jej granicach. Jaka jest rzeczywistość badania granic wolności słowa?
MK – Moim medium podstawowym jest malarstwo olejne na płótnie. Korzystam też z aparatu, z fotografii jako pierwszego źródła. Pracuję też w technice gwaszu na papierze.