Rok temu tęczowe flagi zawisły na poznańskich ulicznych latarniach w dniach organizowanej przez stowarzyszenie Stonewall parady, promującej dumę z postawy homoseksualnej i innych nienormatywnych przejawów ludzkiej seksualności.
Jednak tam, gdzie nie ma nic ukrytego i do ukrycia, nic też nie może być odsłonięte. Zapominając o tym, staniecie się dla siebie – i dla innych – tylko ziemią jałową.
Zaglądanie do okien pojawiło się już we wcześniejszych projektach Grzegorza Klatki. W latach 2007-2008 zrealizował on cykl fotograficzny „By the Way”. Trochę przy okazji pracy fotoreportera dla czeskiego dziennika filmował w Pradze ludzi uwięzionych podczas korków, zamkniętych w kabinach swoich samochodów.
Zmianę tę widać w każdym aspekcie funkcjonowania muzeów: w atmosferze, skali działania, w charakterze i liczbie wydarzeń, w naturze i liczbie publiczności, w roli, jaką muzeum odgrywa w kodyfikowaniu lub czasem dekonstrukcji idei, w wyobrażeniu, czym jest sztuka. Muzeum zmieniło się tak bardzo, że nie jest już tą samą instytucją, którą było za czasów mojej młodości. Najważniejszą zmianą w tych instytucjach jest podniesienie zmiany do statusu zasady rządzącej.
Sztuka jest w powszechnym rozumieniu obszarem transgresji, badania granic konwencji, jej naturą jest więc permanentne przekraczanie granic na wszystkich możliwych polach. Sztuka nie jest domeną wolną od reguł, a zasady wolności wypowiedzi pozostają w mocy także w jej granicach. Jaka jest rzeczywistość badania granic wolności słowa?