Książka Piotra Bernatowicza Pan Lebrun i sztuka krytyczna jest najbardziej wyczerpującą krytyczną rozprawą o tym zjawisku w polskim piśmiennictwie zajmującym się sztuką współczesną.
Główną zaletą tej imponującej pracy jest ukazanie roli, jaką w procesie przemodelowywania psychiki odgrywa sztuka krytyczna, a także analiza indukowania przez nią ideologii poprawności politycznej jako protototalitarnego mechanizmu, za pomocą którego represjonuje się, zawstydza i modeluje ludzi przywiązanych do porządku przedpolitycznego.
Ta książka nie pozostawia złudzeń co do natury tej działalności w służbie manipulacji będąc swoistym istruktażem misji odwracania odwróconych pojęć.
Korzystając ze swej erudycji filozoficznej, politycznej i socjologicznej, autor odwołuje się do tradycji chrześcijańskiej, cytując m.in. Chantal Delsol, Ryszarda Legutkę, Agnieszkę Kołakowską oraz Margaret A. Peeters. Jasność jego analiz bierze się stąd, że punktem odniesienia jest dla niego pewny grunt wartości i pojęć, które nie są zmanipulowane.
Maciej Mazurek
